Üstün, Çağatay, Gülsün Ayhan Aygörmez UğurlubayÖzçiftçi, Seçil, Mehmet Korkmaz2024-06-132024-06-1320201305-70731305-714610.5222/terh.2020.70037https://doi.org/10.5222/terh.2020.70037https://search.trdizin.gov.tr/tr/yayin/detay/423271https://hdl.handle.net/11501/835Aralık 2019’da ortaya çıkan COVID-19 hastalığı, kısa sürede tüm dünyayı etkisi altına almıştır. İlk olguların görüldüğü tarihten kısa bir süre sonra artan olgu sayıları nedeniyle Dünya Sağlık Örgütü (DSÖ) bu hastalığı pandemi olarak ilan etmiştir. Hastalık ile mücadelede her ülkenin farklı stratejik uygulamaları olduğu gibi, ülkemizde de olguların görülmeye başlandığı tarihten bugüne kadar gerekli müdahâleler ve tedbirler sayesinde hastalıkla baş edilmektedir. Alınan önlemlerin temelinde bulaş riskini azaltma, enfekte kişiyi hızlı belirleme ve izolasyon önlemleri yer almaktadır. Bu nedenle hastalığı erken teşhiste ve kesin tanıyı koymada PCR (Polymerase Chain Reaction) testi yapılmaktadır. Ancak, PCR testinin her bireye uygulanıp uygulanmama durumu, testi uygulatmak istememe, başka tanı yöntemi uygulanmasını isteme vb. gibi durumlarla karşılaşılmaktadır. Bu makalede, PCR testi uygulanmasının tıbbi ve yasal gerekçeleriyle etik yönden değerlendirilmesi amaçlanmıştır.trinfo:eu-repo/semantics/openAccessReview Article227321942327130