2863 SAYILI KÜLTÜR VE TABİAT VARLIKLARINI KORUMA KANUNU M.65 SUÇLARININ KANUNİLİK İLKESİ BAKIMINDAN DEĞERLENDİRMESİ

Küçük Resim Yok

Tarih

2022

Dergi Başlığı

Dergi ISSN

Cilt Başlığı

Yayıncı

Erişim Hakkı

info:eu-repo/semantics/openAccess

Özet

Özel Kanunlar içerisinde 2863 sayılı Kültür ve Tabiat Varlıklarını Koruma Kanunu m.65 içerisinde yer alan suçlar kanunîlik ilkesi bakımından özellikle mercek altına alınması gereken suçlardandır. Zira ilgili normlarda geçen maddî unsurların tanımlarına 2863 sayılı Kanun içerisinde yer verilmediği gibi, maddî unsurlara esas teşkil edecek hususlar sıklıkla idarî düzenlemeler yoluyla öngörülmüş, değiştirilmiş ve genişletilmiştir. Söz konusu genişlemeye ise bizzat Kanun’un kendisi dahi uyum sağlayamamıştır. Yapılan değişikliklerin başında, sürdürülebilir koruma ve kontrollü kullanım alanlarına ilişkin hükümler gelmektedir. Sürdürülebilir koruma ve kontrollü kullanım alanı kavramına 2863 sayılı Kanun kapsamında değinilmemiş, bunların Kanun’da tanımlanmış doğal sit kavramının bir türü olduğu Yönetmelik ile öngörülmüş; buna ek olarak bu alanlarda yapılmasına izin verilen faaliyetlerle, izne tabi olmayan faaliyetlerin nelerden ibaret olduğu Bakanlık ilke kararlarına bırakılmıştır. Suçların maddî ve manevî unsurunun oluşumuna esas teşkil edecek tüm bu kurucu hususların idarî düzenlemelere bırakılması, ceza hukukunda kıyas yasağı başta olmak üzere, kanunsuz suç ve ceza olmaz ilkesini bünyesinde barındıran kanunîlik ilkesi bakımından ciddi soru işaretleri yaratmaktadır.

Açıklama

Anahtar Kelimeler

Kaynak

İnönü Üniversitesi Hukuk Fakültesi Dergisi

WoS Q Değeri

Scopus Q Değeri

Cilt

13

Sayı

1

Künye