2863 SAYILI KÜLTÜR VE TABİAT VARLIKLARINI KORUMA KANUNU M.65 SUÇLARININ KANUNİLİK İLKESİ BAKIMINDAN DEĞERLENDİRMESİ
Küçük Resim Yok
Tarih
2022
Yazarlar
Dergi Başlığı
Dergi ISSN
Cilt Başlığı
Yayıncı
Erişim Hakkı
info:eu-repo/semantics/openAccess
Özet
Özel Kanunlar içerisinde 2863 sayılı Kültür ve Tabiat Varlıklarını Koruma Kanunu m.65 içerisinde yer alan suçlar kanunîlik ilkesi bakımından özellikle mercek altına alınması gereken suçlardandır. Zira ilgili normlarda geçen maddî unsurların tanımlarına 2863 sayılı Kanun içerisinde yer verilmediği gibi, maddî unsurlara esas teşkil edecek hususlar sıklıkla idarî düzenlemeler yoluyla öngörülmüş, değiştirilmiş ve genişletilmiştir. Söz konusu genişlemeye ise bizzat Kanun’un kendisi dahi uyum sağlayamamıştır. Yapılan değişikliklerin başında, sürdürülebilir koruma ve kontrollü kullanım alanlarına ilişkin hükümler gelmektedir. Sürdürülebilir koruma ve kontrollü kullanım alanı kavramına 2863 sayılı Kanun kapsamında değinilmemiş, bunların Kanun’da tanımlanmış doğal sit kavramının bir türü olduğu Yönetmelik ile öngörülmüş; buna ek olarak bu alanlarda yapılmasına izin verilen faaliyetlerle, izne tabi olmayan faaliyetlerin nelerden ibaret olduğu Bakanlık ilke kararlarına bırakılmıştır. Suçların maddî ve manevî unsurunun oluşumuna esas teşkil edecek tüm bu kurucu hususların idarî düzenlemelere bırakılması, ceza hukukunda kıyas yasağı başta olmak üzere, kanunsuz suç ve ceza olmaz ilkesini bünyesinde barındıran kanunîlik ilkesi bakımından ciddi soru işaretleri yaratmaktadır.
Açıklama
Anahtar Kelimeler
Kaynak
İnönü Üniversitesi Hukuk Fakültesi Dergisi
WoS Q Değeri
Scopus Q Değeri
Cilt
13
Sayı
1