Efficiency of coach training in Turkey and its assessment specific to shooting sport
Yükleniyor...
Tarih
2024
Yazarlar
Dergi Başlığı
Dergi ISSN
Cilt Başlığı
Yayıncı
Selcuk University
Erişim Hakkı
info:eu-repo/semantics/openAccess
Özet
The primary aim of this study is to assess the efficiency of the coach training system in Turkey, with a specific focus on shooting coaches, and to gather the views of working, retired and volunteer coaches working in this field regarding this training. The research follows a correlational survey model and targets shooting coaches, encompassing both air and firearms disciplines, who possess coaching certificates and were actively engaged in coaching roles in Turkey during the year 2023, whether voluntarily or on a tenured or non-tenured basis. The research sample comprises 307 coaches, selected through simple random sampling from the larger population. Data for the study were collected through questionnaires. To this end, the researcher developed a questionnaire consisting of two parts, drawing on the existing literature and expert opinions. Statistical methods included descriptive statistics, Pearson correlation analysis, and regression analysis (using Hayes' PROCESS model) to evaluate relationships and potential moderating effects between variables, facilitated by the SPSS 25 program, were employed for data analysis. Results indicate that the overall sentiments of coaches in Turkey regarding the adequacy of coaching education in terms of content, duration, and facilities, as well as its impact on athletes’ skills and performance, and the coaches’ personal development through education, tended to be negative. Conversely, there were very strong (0.90<r) positive and statistically significant (p<0.05) correlations between participants’ levels of agreement in their views on the adequacy and effectiveness of coach training and its benefit to the instructor. Furthermore, it was established that coaches’ views on the benefit of coach training to the instructor did not exert a moderating influence on the relationship between their views on the adequacy and effectiveness of training (p>0.05).
Bu araştırmanın temel amacı, atıcılık antrenörleri üzerinde odaklanarak Türkiye’deki antrenör eğitim sisteminin yeterliliğini değerlendirmek ve bu alanda görev yapan, emekli olan ve gönüllü antrenörlerin bu eğitime yönelik görüşlerini toplamaktır. Araştırma, ilişkisel tarama modeli çerçevesinde yürütülmüştür. Araştırmanın evrenini, bir antrenörlük belgesine sahip olarak gönüllü, kadrolu veya ücretli olarak 2023 yılı içerisinde Türkiye’de antrenörlük yapan atıcılık (havalı ve ateşli silahlar branşı) antrenörleri oluşturmuştur. Araştırmanın örneklemi ise evren içerisinden basit rastgele örnekleme yoluyla ulaşılan toplam 307 antrenörden oluşmaktadır. Araştırmanın verileri, anket yöntemi ile toplanmıştır. Bunun için araştırmacı tarafından, literatüre ve uzman görüşlerine başvurularak iki bölümden oluşan bir anket hazırlanmıştır. Araştırmada veri analizi için nicel yöntemlere başvurulmuştur. Bu bağlamda, SPSS 25 programı kullanılarak verilerin ayrıntılı analizi gerçekleştirilmiştir. Araştırma sonucunda ilk olarak Türkiye’deki antrenörlerin, antrenörlük eğitiminin içerik, süre ve imkanlar bakımından yeterliği; antrenörlük eğitiminin sporcunun becerileri ve performansı üzerindeki etkisi ve verilen eğitimin kendilerine sağladığı katkı hakkındaki görüşlerinin genel olarak olumsuz özellikler gösterdiği bulgusuna ulaşılmıştır. Öte yandan, katılımcıların antrenörlük eğitiminin yeterliği, etkinliği ve eğitim verene yaptığı katkı ile ilgili görüşlere katılım düzeylerinin tamamı arasında çok güçlü düzeyde (0,900,05) pozitif ve anlamlı (p<0,05) ilişkiler bulunmuştur. Ayrıca antrenörlük eğitiminin eğitim verene yaptığı katkının, antrenörlerin eğitimin yeterliği ve etkinliği ile ilgili düşünceleri arasındaki ilişkide moderatör (düzenleyici) etkiye sahip olmadığı sonucuna ulaşılmıştır (p>0,05).
Bu araştırmanın temel amacı, atıcılık antrenörleri üzerinde odaklanarak Türkiye’deki antrenör eğitim sisteminin yeterliliğini değerlendirmek ve bu alanda görev yapan, emekli olan ve gönüllü antrenörlerin bu eğitime yönelik görüşlerini toplamaktır. Araştırma, ilişkisel tarama modeli çerçevesinde yürütülmüştür. Araştırmanın evrenini, bir antrenörlük belgesine sahip olarak gönüllü, kadrolu veya ücretli olarak 2023 yılı içerisinde Türkiye’de antrenörlük yapan atıcılık (havalı ve ateşli silahlar branşı) antrenörleri oluşturmuştur. Araştırmanın örneklemi ise evren içerisinden basit rastgele örnekleme yoluyla ulaşılan toplam 307 antrenörden oluşmaktadır. Araştırmanın verileri, anket yöntemi ile toplanmıştır. Bunun için araştırmacı tarafından, literatüre ve uzman görüşlerine başvurularak iki bölümden oluşan bir anket hazırlanmıştır. Araştırmada veri analizi için nicel yöntemlere başvurulmuştur. Bu bağlamda, SPSS 25 programı kullanılarak verilerin ayrıntılı analizi gerçekleştirilmiştir. Araştırma sonucunda ilk olarak Türkiye’deki antrenörlerin, antrenörlük eğitiminin içerik, süre ve imkanlar bakımından yeterliği; antrenörlük eğitiminin sporcunun becerileri ve performansı üzerindeki etkisi ve verilen eğitimin kendilerine sağladığı katkı hakkındaki görüşlerinin genel olarak olumsuz özellikler gösterdiği bulgusuna ulaşılmıştır. Öte yandan, katılımcıların antrenörlük eğitiminin yeterliği, etkinliği ve eğitim verene yaptığı katkı ile ilgili görüşlere katılım düzeylerinin tamamı arasında çok güçlü düzeyde (0,900,05) pozitif ve anlamlı (p<0,05) ilişkiler bulunmuştur. Ayrıca antrenörlük eğitiminin eğitim verene yaptığı katkının, antrenörlerin eğitimin yeterliği ve etkinliği ile ilgili düşünceleri arasındaki ilişkide moderatör (düzenleyici) etkiye sahip olmadığı sonucuna ulaşılmıştır (p>0,05).
Açıklama
Anahtar Kelimeler
Sports Management, Coaching, Training, Shooting, Spor Yönetimi, Antrenörlük, Eğitim, Atıcılık
Kaynak
Turkish Journal of Sport and Exercise
WoS Q Değeri
Scopus Q Değeri
Cilt
26
Sayı
3
