Ebeveynler arası yetişkin bağlanma stilleri ve evlilik uyumunun çocuğun benlik saygısı üzerindeki rolü

Yükleniyor...
Küçük Resim

Tarih

2022

Dergi Başlığı

Dergi ISSN

Cilt Başlığı

Yayıncı

İstanbul Gedik Üniversitesi

Erişim Hakkı

info:eu-repo/semantics/openAccess

Özet

Araştırmada, ebeveynler arası yetişkin bağlanma stilleri ve evlilik uyumu düzeylerinin çocuğun benlik saygısı üzerindeki yordayıcı rolünü incelenmesi amaçlanmıştır. Aynı zamanda, çocukların benlik saygısı düzeylerinin çeşitli demografik değişkenlere göre farklılaşıp farklılaşmadığı incelenmiştir. Bu araştırmanın örneklemini; İstanbul İl Milli Eğitim Müdürlüğü'ne bağlı, özel ve devlet okullarında eğitim öğretim gören 9-14 yaş arası çocukları olan ebeveynlerin kendileri ve çocukları oluşturmaktadır. Araştırmada, 250 anne, 250 baba ve 250 çocuk olmak üzere 250 aile ile çalışılmıştır. Araştırmada veri toplama araçları olarak; Gönüllü Bilgilendirme Formu, Onam Formu, Veli Onay Mektubu, Ebeveynler İçin Demografik Bilgi Formu, Çocuklar İçin Demografik Bilgi Formu, Coopersmith Benlik Saygısı Ölçeği, Yakın İlişkilerde Yaşantılar Envanteri – II (YİYE – II) ve Evlilikte Uyum Ölçeği (EUÖ) kullanılmıştır. Verilerin analizinde bağımsız t testi, tek yönlü varyans analizi (ANOVA), korelasyon ve regresyon analizi uygulanmıştır. Araştırmada, annelerin ve babaların çalışma durumuna göre çocukların benlik saygısı düzeyinin farklılaşmadığı, annelerin kronik rahatsızlığına göre çocukların benlik saygısı düzeyinin farklılaşmadığı, kronik rahatsızlığa sahip olan babaların çocuklarının benlik saygısı düzeyleri, kronik rahatsızlığa sahip olmayan babaların çocuklarına göre anlamlı şekilde yüksek olduğu, annelerin ve babaların psikiyatrik destek alma durumuna göre çocukların benlik saygısı düzeyinin farklılaşmadığı, lisans ve üzeri mezun olan annelerin çocuklarının benlik saygısı düzeyinin, lise mezunu olan annelerin çocuklarına göre anlamlı şekilde yüksek olduğu, lisans ve üzeri mezun olan babaların çocuklarının benlik saygısı düzeyinin, ilkokul mezunu olan babaların çocuklarına göre anlamlı şekilde yüksek olduğu saptanmıştır. Çocukların kronik rahatsızlığına, psikiyatrik destek ve cinsiyetine göre çocukların benlik saygısı düzeyinin farklılaşmadığı saptanmıştır. Araştırmada, çocuğun benlik saygısı ile anne ve babanın kaçınmacı bağlanma ve kaygılı bağlanma stilleri arasında anlamlı bir ilişki saptanmadığı bulunmuştur. Araştırmada son olarak, çocuğun benlik saygısı düzeyinin baba evlilik uyumu tarafından pozitif yönde anlamlı bir şekilde yordandığı bulunmuştur.
In the study, it was aimed to examine the predictive role of adult attachment styles and marital adjustment levels on the child's self-esteem. At the same time, it was examined whether the self-esteem levels of the children differed according to various demographic variables. The sample of this research; It consists of parents and their children who have children between the ages of 9-14 who are educated in private and public schools affiliated to the Istanbul Provincial Directorate of National Education. In the study, 250 families, including 250 mothers, 250 fathers and 250 children, were studied. As data collection tools in the research; Volunteer Information Form, Consent Form, Parent Consent Letter, Demographic Information Form for Parents, Demographic Information Form for Children, Coopersmith Self-Esteem Scale, Experiences in Close Relationships Inventory – II (ECRI – II), and Marriage Adjustment Scale (MAS) were used. In the analysis of the data, independent t-test, one-way analysis of variance (ANOVA), correlation and regression analysis were applied. In the study, it was found that the self-esteem level of the children did not differ according to the working status of the mothers and fathers, the self-esteem level of the children did not differ according to the chronic illness of the mothers, the self-esteem levels of the children of the fathers with chronic illness were significantly higher than the children of the fathers who did not have the chronic illness. The self-esteem level of the children did not differ according to the status of receiving support, the self-esteem level of the children of the mothers who graduated from undergraduate and higher education was significantly higher than the children of the mothers who graduated from high school. was found to be high. It was determined that the level of self-esteem of the children did not differ according to the chronic illness, psychiatric support and gender of the children. In the study, no significant relationship was found between the child's self-esteem and the parents' avoidant and anxious attachment styles. Finally, in the study, it was found that the child's self-esteem level was positively predicted by the marital adjustment of the father.

Açıklama

Lisansüstü Eğitim Enstitüsü, Klinik Psikoloji Ana Bilim Dalı

Anahtar Kelimeler

Bağlanma Stili, Evlilik Uyumu, Benlik Saygısı, Attachment Style, Marital Adjustment, Self-Esteem

Kaynak

WoS Q Değeri

Scopus Q Değeri

Cilt

Sayı

Künye